Het is al bijna half tien in de avond voordat ik vandaag tijd heb om verder te gaan werken aan het portret van Georgina Verbaan.
Begin nu al het een en ander voor te bereiden voor de komende workshop a.s. maandag. Nieuwe tl-buizen in het atelier en dergelijke.
Ik ben zeer geïnspireerd door Oprah. In haar inspirerende speech on Our Empowerment Stage ( in 2016) zegt zij het als volgt:
To life the life that God intended. (..) What is the dream for you? What is God’s dream for you?’
You don’t get what you wish for, you don’t even get what you hope for. you get what you BELIEVE.!
So what is it you BELIEVE and know to be God’s dream for you. Oprah
I life in the space of the dream.
Hoe mooi gezegd. Voor iedereen die mijn lessen gevolgd heeft, zal kunnen begrijpen ( en anderen wellicht ook) dat Oprah hier eigenlijk zegt: Ik leef in de negatieve ruimte van mijn droom. ‘
Oftewel de magie die mogelijk is als je in de vormloosheid van de vorm stapt.
The dream is greater than anything that I can imagine.
Hiermee begeeft Oprah zich naar de buitenruimte van de dingen.
Als ik dit in het rechterhersenhelft verhaal vertaal, kun je het volgende zeggen:
De linkerhersenhelft is onze beperkte manier van denken. Het is een symbolische vorm van waarnemen, waarin allerlei aannames zijn over hoe dingen zijn en/of moeten zijn, maar die altijd ver van de echtte gelaagde en complexe realiteit staan.
Als ze zegt: ‘I life in the space of the dream‘, zegt ze feitelijk dat ze de droom leeft in de oneindige scheppende kracht van de rechterhersenhelft.
Dat is haar succes!
Daarom kan ze zeggen: The dream is greater than I can imagine.’
Wie (leert tekenen) tekent vanuit de intelligentie van de rechterhersenhelft heeft vaak later – als het werk klaar is – het gevoel ‘heb ik dit getekend ( of geschilderd)? Het is alsof je je eigen beperkte ‘ik’ bent ontstegen tijdens het werk.
Dát is waar Oprah het over heeft.
Het lijkt wel een ‘kous die ik aan het breien ben’; elke dag 10 ribbeltjes. Hoe dan ook, minder ver gekomen dan ik hoopte vandaag. Er komt zo langzamerhand ook een gevoel van ‘het is wel genoeg zo.’ Morgen de mond en dan is het klaar.
Zelfs het papier is er ‘moe‘ van.