Gisteren uitgebreid op een bankje gezeten in de zon; helemaal vrij!
Het gevoel van zeeën van tijd te hebben. Niet de druk van ‘Oh, ik moet vandaag nog iets kunnen posten.’
Vandaag ga ik het portret van Audrey Hepburn afmaken.
Het is een heel ander gevoel: ik kan er zo lang aan werken als ik wel en ik bepaal mijn eigen tempo.
Ook dat is wel weer leuk.
Mijn oudste zoon kwam gisteren aandragen met een geweldig idee. Om mijn portrettenserie van 365 dagen een portret te kaderen in andere kunsten, zoals muziek, theater.
Het is een briljant idee vindt ik. En ik zie het al helemaal voor mij; een orkest, zangers ( voordragen) en dan op een groot scherm successievelijk mijn portretten.
Wel is het zo, dat als je weet dat je het ‘ergens je best voor ( moet) doen‘ je met meer input lijkt te werken.
Wat natuurlijk ook weer niet hoeft; het gaat nu om de eigen innerlijke motivatie (weer) te vinden.
In dit portret is het een kleurenspel aan nuances. Het vraagt om grote concentratie.