Vandaag een lesdag. Terwijl ik zit te schilderen aan dit zelfportret kan ik ondertussen geen aantekeningen maken. Wat ik vaak doe.
Ben eem beetje chagrijnig en verlies daarbij de ‘voorzichtigheid’ uit het oog. Wat ook wel zijn charme heeft.
Het is zoals het is met dit ‘elke dag een portret.’ Niet alle dagen ben ik gepositioneerd om te werken en toch moet het gebeuren. Wat niet verkeerd is. Want zo uit je comfortzone gebeurt er weer heel iets anders dan bij een ander soort stemming.
Dat is juist het interessante van het project; door weer en wind werken.
De schouder links zit waarschijnlijk te laag. ik ben dan zo verbaasd, dat ik dat niet heb gezien, terwijl het zo duidelijk is. Morgen wat aanpassen.