In hoeverre laat ik mij beïnvloeden door de reacties op facebook?
Ik denk dat het wel meevalt. Dat ik eigenzinnig genoeg ben om mijn eigen visie, mijn eigen ontwikkeling voorop te stellen. Want het gevaar van zo’n openbaar project zit erin dat ik voor de ‘likes’ en ‘geweldig;’ ga.
Maar goed, als dat gaat gebeuren, is ook dat weer een leerproces ha.
Ga nog wel een keer in deze 365 dagen Ophrah Winfrey doen; het portret kan beter. Misschien met Oost-Indische inkt.
Ik ga vandaag voor Dolly Parton.
Al dat rood en al dat geel ( blond) dat is een beetje feestvieren. Nu ja, ik moet natuurlijk nog afwachten hoe het gaat.
Het moeilijkste van het portret van Ophrah vond ik de haren. Ik weet heel goed – en ik kan dit ook- dat ik alleen in de vorm kijk en dan met name de licht en donker gebieden. Geen ‘krul’, maar het het licht en donker waardoor deze gevormd wordt.
Wat de moeite is, is dat het zoveel is; en dat ik mij blijkbaar niet genoeg kan concentreren ( als een soort laserstraal) om elk wit/donkervlakje op de juiste plek te zetten.
Misschien is dat ook niet nodig; een meer impressionistische stijl hoort waarschijnlijk meer bij mij.
Tegelijkertijd moet er ook een overtuigende haarpartij uit komen. Dat is nog even worstelen.
Ga de uitdaging binnenkort nog een keer aan.
Ook is het facebook wel een uitdaging; het is clean. Dit wil zeggen; mensen herkennen wat echt goed is. Een soort graadmeter; zit ik op de goede weg? Daar horen ook ‘mislukkingen’ bij. Ik zet het tussen aanhalingstekens, omdat mislukkingen niet echt zijn. Het zijn voetstappen op weg naar succes. ha.
Ik heb bewondering voor Dolly Parton. Want onder alle glitter en glamour is het een heel succesvolle zakenvrouw en ik vind ze heeft een prachtige stem. Luister maar; een song die zij zelf heeft geschreven. En later door vele groten is gezongen.
Eem andere foto dan mijn eerste idee genomen; Dolly Parton lacht op deze foto. Het is heel moeilijk om van een foto een natuurlijke lacht te tekenen.
Ben achteraf blij met mijn ander keuze.