1e Paasdag. Ik had me al afgevraagd: hoe krijg ik het voor elkaar om vandaag een portret op FB te plaatsen.
Om 08.00 begonnen met koken voor de Paasbrunch ( te laat en allemaal nieuwe recepten ha).
En ja alles op tijd klaar voor the familie die om 11.30 zich meldt.
En kijk; terwijl het manvolk zich op de bank zet om de komende drie uur naar de Formule 1!te kijken, heb ik de tijd om te gaan tekenen.
Omdat ik in de huiskamer teken ( ik zit voor de computer) heb ik deze keer geen MatthausPassion, ( radio 4 klassiek), maar het geluid van snerpende banden, enthousiaste commentatoren en het manvolk dat commentaar levert.
Moet kunnen! ha,
Ik ga gewoon beginnen.
Dat is ook het leuke van dit project; dagen zijn niet altijd volmaakt. Dat wil zeggen; de voorwaarden om te tekenen, zijn niet altijd volmaakt. En toch doen. Het is niet anders.
Ik kan natuurlijk ook een koptelefoon op doen, bedenk ik. Kijken wat het beste werkt.
Met inkt is het natuurlijk zo, dat het er meteen staat.
De foto is min of meer een nadeel; het nodigt uit tot minder spontaniteit.
Ik zie het als een oefen-fase. Om een idee te krijgen waar Horst Janssen als inspirator ( en Siegfried Woldhek) mij zal brengen.
Dat is ook het leuke van dit project; waar zal het mij brengen?
Mijn schildersvriend Ton heeft gelijk; het is durven ( en doen).
Wat je ziet, durven neerzetten ( zeker met pen.) Ja, het kan fout zijn. Oké risico nemen.
*
Als de tekening klaar is, kan ik deze beter even omdraaien; dan kan ik zien of er voldoende balans is.