Begin ik een beetje nerveus te worden nu het aftellen begint? Het lijkt er een beetje op. Hé, wat ga ik nu doen?
Eerst een operatie die ik al jaren uitstel. Het chirurgisch staal uit mijn been laten verwijderen. ( Zit er sinds 2009 na een gebroken been in).
Ik kon er zelf zo moeilijk toe besluiten, maar nu heb ik het gedaan; 17 mei wordt het eruit gehaald.
Ik zet mijn verstand op nul en pas een dag voordat ik naar het ziekenhuis ga, ga ik er weer aan denken.
Mijn Facebook-account ga ik opheffen; het is een morele beslissing en ga verder via Twitter en waarschijnlijk Instagram.
Vannacht werd ik midden in de nacht met schrik wakker.
Want wat dit project mij ook heeft gebracht, is dat ik de keuze heb gemaakt voor kunst maken.
Vanaf dat ik begon ( 1998) is er altijd een tweeledigheid in mijzelf geweest.
Misschien is het mijn gereformeerde achtergrond; ik heb altijd het gevoel dat ik mij voor de wereld nuttig moet maken.
En, op de een of andere manier valt kunst maken hier niet onder.
Terwijl ik tegelijkertijd weet, dat dit niet zo is; kunst in de ware zin van het woord verheft mensen.
Toen ik het werk van Erik Enzendam zag ( zie blog dag 4); wist ik: dit is waar ik naar verlang.
Vannacht werd ik dus met schrik wakker. Kan dit wel? Moet ik niet dienstbaar zijn ( lesgeven, onderwijzen, inspireren) ?
Het blijft een zoeken en waar ik nu sta, is dat zoals het is, is het goed.
Ik blijf openstaan voor wat zich aandient en dan wijst de koers die ik zal gaan zich vanzelf wel
In 2003 stonden mijn lessen Leer Tekenen in het tekentijdschrift Palet. Op zoek naar een afbeelding vond ik dit artikel van Joke Plomp over aquarelleren.
De niet-kleur( of schaduwkleur) is altijd een zoektocht.
Eerst is de vraag: onder welke kleuren van de kleurencirkel valt deze?
Wat niet altijd makkelijk te vinden is; immers vaak is alle kleur aan de schaduw onttrokken. Maar, nooit helemaal. Altijd is de kleur te herleiden tot één van de 12 kleuren in de kleurencirkel.
Dat is dan mijn uitgangspunt.
Terwijl ik schilder kan ik tot de ontdekking komen, dat de basis van de kleur bijvoorbeeld groen is in plaats van pasars. Zo kun je op het verkeerde been worden gezet wat betreft schaduwkleuren.
Het was Matisse die ontdekte ( na dagenlang worstelen) hoe de schaduw altijd iets van de complementaire kleur van de grondkleur ( kleur locale) in zich heeft.