Had voor vandaag iemand anders op het oog, maar bedacht opeens vanochtend, dat ik met Willem Alexander begin.
Er was wat gegein op Twitter en in de krant over zijn kersttoespraak.
Ja, hij is niet de meest flamboyante spreker; dat is een feit.
Niettemin, na alle berichten verwachtte ik iets belachelijks; en dat was het niet.
Ik vond dat er durf voor nodig is om de onderwerpen die hij aansneed te bespreken.
Dat we onderdeel uitmaken van een groter geheel. In die zin was het een spiritueel getinte toespraak.
Ja, hij heeft makkelijk praten in zijn zeer bevoorrechte positie. En ja, op het koninklijk huis valt veel aan te merken.
Edoch, van Willem Alexander wordt een toespraak verwacht en binnen dat kader verdient hij meer credit dan hem gegeven wordt.
Daarom vandaag de start met een portret van hem.
Tegen mijn verwachting in zijn er niet zoveel portretten van Willem Alexander te vinden. Als ik zijn naam intyp bij Pinterest vindt ik portretten van Maxima.
Zegge en schrijven kan ik er vier vinden! Een ervan is bruikbaar: hier staat hij ‘echt’ op; meer ingetogen zonder al te veel bluf. Ik vind het wel een mooi portret. Dat verstilde in zijn gezicht.
Zo weinig foto’s als ik vind, des te meer paintings vindt ik.
Wat zegt dat?
Ik vind het een mooi gezicht Zit er inde ogen iets droevigs? Iets nadenkends? En de mond; een vleugje humor en toch ook een vorm van smart.
It is in the eye of the beholder.
Mooie muziek tijdens het werken: