Ook vandaag weer een hele dag les gegeven. De groep werkt ontzettend hard en de resultaten zijn fantastisch.
In Amerika – waar Betty Edwards; de grondlegster van de tekenmethode waarin ik lesgeef werkte – noemden ze deze vijf daagse teken-training ’the killer class.‘ Zo hard werken we!
Maar iedereen geniet. Natuurlijk niet altijd; zoals bij elk scheppingsproces en zeker bij een leerproces zijn er diepe dalen. Niettemin; de vooruitgang in het vermogen tot tekenen in vijf dagen is geweldig. Dat maakt blij. Maar meer nog; het echte zien!
Er zijn momenten dat cursisten met tranen in hun ogen zitten, omdat ze de echte schoonheid zien van alles wat is.
Dat zijn kostbare momenten.
De afgelopen dagen kwam ik al zoekend naar iets anders een van de echt goede teken-instructie boeken tegen.
Hij hikt als het ware tegen Betty Edwards aan; een echte aanrader.
Ik bedacht dat het een goed idee is om als onderdeel van dit project 365 dagen een portret elke maand een nieuw (teken/schilder)boek aan te schaffen en ook zo mijn horizon te verbreden. Heb gelijk de daad bij het woord gevoegd en dit boek besteld. ( bij www.boekwinkeltjes.nl 8 euro goedkoper van bij bol.com)
Watson-Guptill’s all-time best-selling drawing book. A best-seller for 35 years! This is a timeless classic that has taught generations of artists – and will teach generations more. When it was originally published in 1970, How to Draw What You See zoomed to the top of Watson-Guptill’s best-seller list – and it has remained there ever since. I believe that you must be able to draw things as you see them – realistically, wrote Rudy de Reyna in his introduction. Today, generations of artists have learned to draw what they see, to truly capture the world around them, using de Reyna’s methods. How to Draw What You See shows artists how to recognize the basic shape of an object – cube, cylinder, cone, or sphere – and use that shape to draw the object, no matter how much detail it contains.
Het is een totaal andere benadering dan ik gewend ben, maar dat kan ook heel interessant zijn.
Dit lijkt me overigens ook een interessant boek ( voor een volgende keer dan maar.)
Ik heb eerst een echt warme douche nodig voordat ik na zo’n intensieve dag aan het werk kan gaan. Het is dan al weer 20.00. Met natte haren ( ja) en in pyjama ( ja) maak ik de start met het volgende zelfportret.
De muziek aan.
Je kunt nooit op oude ”successen’ rusten; elke keer weer moeten de lijnen veroverd worden. En zoals het leven is, soms gaat het goed en soms gaat het niet goed.
Het is niet belangrijk; het enige wat er toe doet, is voort te gaan.
Het is vast vermoeidheid die het moeilijk maakt me te concentreren. Het is ook interessant; hoe je een heel ander portret krijgt wanneer je geest moe is.
En het licht wordt ook steeds minder.