Vandaag mijn appartement in Rome geregeld; ik ga op 15 augustus voor 13 dagen naar Rome. Om te werken, te schilderen en te genieten.
Mijn gastheer is Giacono, een musicus en ook leraar. We kwamen heel snel tot de conclusie ‘dat we eenzelfde taal spreken.’
Mijn appartement ( grote kamer) ligt vlak bij het Vaticaan Museum aan de Via Aurelia.
Vandaag ga ik verder met de serie vrouwen ( mannen) met donkere huidskleur.
Een van de vrouwen die ik al eerder tegen ben gekomen is de Oscar winnares en actrice Lupita Nyong’o; een sterke persoonlijkheid.
Wat interessant is; via Pinterest kreeg ik een bericht van schilderijen ‘die lijken op die van jou.’
En kijk; naar wie wordt ik gelinkt? Naar Lita Cabellut.
Een aantal jaren geleden vroeg een kennis mij of ik Caballut kende. Nee, want ik had nog nooit van haar gehoord. Ze maande mij om haar werk te gaan bekijken en ik was totaal flabbergasted.
Liefde op het eerst gezicht.
Heel lang heb ik haar werk als inspiratiebron gebruikt. Als ik aam een schilderij begon, koos ik een werk van haar uit ter inspiratie. Elke dag keek ik er dan even naar om het in mij op te nemen voordat ik begon met mijn eigen werk.
Het verhaal is ook wel aangrijpend; Lita Cabellut was tot haar 12e jaar een straatkind in Barcelona en ‘ontdekt’ door een welgestelde familie die haar adopteerde.
En waar lijkt mijn werk nog meer op volgens Pinterest.
Ik geloof mijn ogen bijna niet. Jawel: Lucian Freud. Mijn andere grote liefde.
Om dan te eindigen met Horst Janssen
Ik ben er bijna van onderste boven. Want deze drie zijn mijn grote inspiratiebronnen van de afgelopen 20 jaar. ( Ook Ben Snijders en Sam Drukker)
Is het waar? Heb ik zoveel van hen meegenomen, dat het in mijn eigen werk doorsijpelt? Dat is iets om blij van te zijn.
Nu gauw aan het werk.
Er is een ietwat cynische naam voor portret: What’s wrong with the nose?
Om aan te geven hoe vaak tekenaars en schilders de mist in gaan met de neus.
Ook voor mij heeft het jaren geduurd voordat ik het echt in de vingers had.
Deze YouTube video is wat oppervlakkig, maar toch ook wel interessant. Vooral dit:
Keep pushing the contrast (= essential in creating the three dimesional looks)
Ik zit vanavond wat te stuntelen met het tekenen; het is niet anders. Aan de muziek ligt het niet.
Je moet van je model gaan houden; dat is denk ik de enige manier waarop je bereid bent het beste van jezelf te geven.
Het is ‘in iemand duiken’; alsof je je geliefde streelt.
Dan komen de lijnen tot z’n recht.