Moce kwam samen met Helen poseren in de portretschildergroep in Laren. (Met dank aan Liesbeth de Haan kon ik ze voor deze avond uitnodigen.) Ik was nogal zenuwachtig; na alle foto’s nu in het echt.
Wat ik geleerd heb, is dat ik nog een grotere spanningsboog moet opbouwen en ik heb mij voorgenomen meer tijd te besteden aan mediteren.
Moce had er niet echt zin in! Soms zat hij verveeld te kijken. Ik lachte hem dan vriendelijk toe en dan verscheen er een slimme glimlacht op zijn gezicht.
Al met al was ik gelukkig met het resultaat. Ja, het kan nog beter, maar het is een begin. En daar ben ik blij mee.
Helen kwam verlegen met Moce mee, maar ze had uiteindelijk meer lef om echt te poseren. Ze nam het serieus en naarmate de avond vorderde, zag je een trots in haar gezicht. Een sterke vrouw.
Ze poseerden naast elkaar zittend op het podium.
