“Ik probeer kleuren toe te passen zoals woorden die gedichten vorm geven, zoals noten die vorm geven aan de muziek.” Joan Miro ( 1893-1983)
(De informatie over kleur die ik van de blog van Angeles Nieto heb gehaald, heb ik moeten verwijderen na een e-mail van haar waarin ze protesteert tegen het gebruik ervan.)
Ik merk dat dit project 365-dagen-een-portret mij het plezier teruggeeft in het schilderen. Ik was het kwijtgeraakt.
In 2015 maakte ik een serie schilderijen over oudere vrouwen. In die tijd correspondeerde ik met Ben Snijders en ik bemerkte dat veel heel goede schilders gedeeltelijk naar foto’s werkten of werken.
Ik ben intuïtief altijd een tegenstander geweest van werken naar foto’s; ik vind het geen ‘kunst’; letterlijk en figuurlijk.
In die tijd las/hoorde ik dat een groot voorbeeld van mij Breitner ook gedeeltelijk naar foto’s werkte.
Het eerst model van de serie – Lucy- kon maar een beperkt aantal keren poseren. Daarom dacht ik: Ach, als al die grote meesters ( gedeeltelijk) naar foto’s werken waarom zou ik het dan niet doen?
Het portret van Lucy heb ik voor een groot gedeelte afgemaakt door naar een foto
te werken.
Het was heel leerzaam. Ook omdat ik in die tijd een nieuw palet uitprobeerde: Magenta, cadmium geel en cyaan blauw en titaan wit. Meer niet. Daar is dit portret mee geschilderd. ( Het zijn de drie primaire kleuren waar ook drukkers mee werken en waarmee je alle kleuren kunt mengen.)
Daarna kwam het model Mary ( een schilderende kennis).
Ook zij kon maar een bepaald aantal uren poseren en ook bij dit portret besloot ik het af te maken met behulp van foto’s
Eind november 2015 had ik het klaar.
Ik heb mijn penselen opgeborgen en ben niet meer naar mijn atelier geweest.
Ik had geen zin meer in schilderen!
Ik wist niet wat er aan de hand was; ik wist alleen dat het mij niet meer interesseerde.
Als ik nu terugkijk, denk ik zelf dat het door de ‘doodsheid’ van het naschilderen kwam. Dat past niet bij mijn karakter.
Daar ga ik bij wijze van spreken aan ten gronde.
Ik heb ruim anderhalf jaar niet getekend of geschilderd.
Terwijl ik voordien dagelijks minimaal 3-5 uur aan het werk was.
Ik heb het van een afstand bekeken; zelfs wat benieuwd wat er zou gaan gebeuren.
Zou het helemaal afgelopen zijn? Zou er een nieuwe fase in mijn leven komen met hele andere dingen?
Toen kreeg ik een e-mail van een oud-leerling van mij of ik interesse had om mee te doen met een portret-schildersgroep in Baarn. Ik dacht; oké laten we zien wat er gebeurd.
Zo werd mijn schildershart weer tot leven gewekt.
Ton, de schildersvriend, stuurde mij een bericht met een aquarel van Kees Verwey.
Ik ken hem niet zo goed als schilder.
Het rood van de jurk van Charlotte van Pallandt ( beeldhouwster) had hem ertoe bewogen om op zoek te gaan naar eenzelfde rood. Hij kwam bij een voor mij nog geheel onbekend merk terecht; Daniel Smith.
Heb vanochtend
mij hele nieuwe aquarel palet hier besteld.
Lijkt me verrukkelijk om mee te gaan werken.
Een van de dingen die ik verwaarloos, is het de aandacht voor koele en warme kleuren. Ik heb besloten hier iets aan te doen.
“Iemand die streeft om een “meester” in de kleur te worden moet zien, voelen en elke kleur ervaren in zijn eindeloze combinatie met alle andere kleuren” – Johannes Itten (1888 – 1967), schilder.
Mooi instructie filmpje op Youtube
Wat heerlijk om nu – naar mijn gevoel – een zee van tijd te hebben voor het portret. Als ik lesgeef, loop ik meer op mijn laatste tandvlees. ( Op internet lees ik dat deze uitdrukking komt van het tandvlees” van de schoen!: Op zijn tandvlees lopen betekende dus eerst ‘op zeer versleten schoenen lopen’, en daarna ‘erg arm zijn’, want wie op zodanig versleten schoenen loopt, heeft kennelijk echt geen geld om nieuwe schoenen (of zolen) te kopen. Later kreeg op je tandvlees lopen de betekenis ‘op zijn, er helemaal doorheen zitten, doodmoe zijn’. )
Ondanks de zwart/wit foto heb ik na al deze overvloed aan kleur ook echt behoefte om kleur te gaan gebruiken.
Ik ga het omdraaien; eerst kleur en daarna de inkt/zwart=wit. Mislukken bestaat niet; het gaat om het experiment.
Makkelijk was het niet; wel leuk.
Pas toen ik bezig was, herinnerde ik mij dat de ogen niet helemaal op een juiste lijn staan. Het zijn allemaal lessen. Ik had er eergisteren al een notitie van gemaakt; waar ik voortaan beter op zou moeten letten. ( zie rode lijn door ogen).
