Ik had vandaag geen zin om te beginnen. ‘Weer zo’n portret!
Gisteren gaf ik Tekenvaardigheid PMU aan de Irma Hulscher Academie in Almere. De studenten leren daar Permanente Make-up zetten en ik leer ze tekenen. Heel leuk om te doen.
Nadat ik hen had verteld over dit project om 365 dagen een portret te tekenen, vroeg één van mijn leerlingen ‘of ik dat niet erg vervelend vond om elke dag een portret te moeten tekenen.’ Ik zei stoer: ‘Nee, helemaal niet.’
Wat niet helemaal waar blijkt te zijn. Want zoals als vandaag dan zucht ik ook: hé weer een portret.
Tegelijkertijd ben ik ook geïnteresseerd wat er gebeurt nu ik ondanks ‘geen zin’ toch door ga.
Ik ben altijd heel geinteresseerd in mensen die succes hebben. Het boeit me enorm.
Als ik een karaktertrek van mijzelf zou moeten noemen, dan kan ik zeggen ” dat ik er altijd op uit ben het beste uit anderen en mijzelf te halen.’
Ik vind dat interessant. Omdat het je dwingt over je eigen grenzen heen te stappen en je als mens te evolueren.
Groei en ontwikkeling gaan zelden vanzelf. Dat vraagt om inzet, om ontberingen kunnen verdragen en dergelijke.
Ik geloof dat succes voor een deel een mentale kwestie is.
Ben je tough enoug to stand throug the pain?
Ik ben er zelf niet zo goed in geloof ik, maar ik hou ervan om mijzelf te verbeteren.
Sinds kort neem ik voor ik ga slapen de dag door en als eerste bekijk ik wat ik die dag goed heb gedaan. Dit helpt me om mijn zelfvertrouwen te voeden. Daarna kijk ik wat ik beter had kunnen doen en maak ik hier een mentale notitie van. Om ten slotte in slaap te vallen met het opnoemen waar ik dankbaar voor ben.
Ik dacht het is ook wel eens leuk om halverwege te stoppen en dan morgen verder te gaan.
Er lijkt zich een bepaalde stijl te ontwikkelen ( met het aquarel), maar ik weet ook dat dit maar tijdelijk kan zijn. Ben nu zo’n twee uur bezig en dan wordt de concentratie ook minder merk ik.