De kop klopt ( nog) niet helemaal. Ik heb er nu al veel van geleerd. Als je kijkt, zie je dat de jukbeenderen zowel rechts als links een stevige hoek vormen. Hierdoor krijgt deze kop iets monumentaal. Het is een duidelijke voorkant en dan zijkanten. Bijna een blok. In eerste instantie heb ik hier niet voldoende op gelet. De hoek aan de buitenkant zat te laag en was te onduidelijk. Pas toen ik mij bewust werd van het licht streepje dat links vanuit het oog loopt, kon ik het verbeteren.
Ook de mond is niet helemaal de mond zoals Bernstein deze heeft. Ik weet niet of ik het nu nog kan verbeteren.
Regelmatig denk ik in zo’n geval aan een onderzoek dat is gedaan bij keramisten. Een groep mocht een hele lange tijd over een pot doen. De andere groep moest om de dag aan een nieuwe pot beginnen. Na afloop van de test-periode gingen de onderzoekers na welke groep de meeste vooruitgang hadden gemaakt. Guess? Ja, de groep die om de andere dag een pot moest maken.
De moraal van het verhaal? Van je fouten leer je en daardoor kun je jezelf verbeteren.
Vandaag maak ik het portret van Bernstein af. Ik heb sowieso een drukke dag en dan is het fijn niet met een heel nieuw portret te moeten beginnen. Maar ook omdat het licht en donker én het karakteristieke van de strik ( en het haar) er gewoon bij hoort.
Wat een rust geeft dat toch, de radio 4; prachtige muziek en toch ook wat communicatie. Heerlijk om bij te werken.
Als ik zoals nu zo zit te worstelen, denk ik ; Ik kan het ook helemaal niet. ha.
Het de tekening omgedraaid. Zie nu veel beter hoe de licht en donker vlakken lopen. Wat een verschil is dat! Ook zie ik dat de foto wel wat vaag is; dat maakt het ook wel moeilijker.
Wat een verschil maakt het om de tekening om te draaien! Bijvoorbeeld in het linker oog. Ik zag het niet echt en nu het omgekeerd is zie ik heel mooi de verschillende gradaties van grijzen en zwart,
Hé dat is het voordeel dat de foto omgedraaid kan worden.
Wat een mond! Het luistert zo nauw! Eén vlekje teveel en er zit een glimp van een lach ( wat er niet is). Is het niet zo, dat een heel leven, een heel karakter in de mond te vinden is? En het is het neerzetten van de realiteit wat dit aangeeft.
Gewoon volhouden. Ik draai nu de tekening om en om. Zowel rechtop als omgekeerd teken ik.
Wat een dynamiek!
Ben niet helemaal tevreden. Maar goed; het is het beste wat ik heb op dit moment. ha.