Kon vannacht niet in slaap komen. Wat ik zelden heb. Liep om 03.30 nog rond te dolen in huis. Van alles geprobeerd; een hete kop thee, een warme douche, zelfs nog een kop soep gekookt. Niets hielp.
Ik was too exited; de impact van de Secret begint steeds meer tot mij door te dringen. Ik begrijp het.
Zoals Oprah zegt; Er zijn meer ( universele) wetten. Ja, dat denk ik ook. Dit is één wet. Niettemin begrijp ik het volkomen; alles is energie en het gelijke trekt elkaar aan.
Als je voortdurend negatieve gedachten over iets of iemand hebt, wordt het niet minder. ( Wat je onbewust hoopt, denkt ik), maar meer.
Andersom is het ook zo; richt je energie op wat je wilt bereiken, dan is dat hetgeen wat je aantrekt.
Als je je mind volpropt met gekwetste gevoelens, met herinneringen aan mensen die je pijn gedaan hebben of oneerlijk hebben behandeld; als je daar in je voelen en denken de aandacht aan geeft, dat dit dan ook is hoe je leven er uit ziet en gaat zien.
Pas nu snap ik het helemaal.
Dat ik door mijn denken en voelen mijn realiteit schep. Dat ik mij daarom moet afvragen wat ik echt wil. En dat ik mij daarop focus.
Zoals de komediant/muzikant op een gegeven moment zegt: I can – no matter what.
Met andere woorden; er zijn geen omstandigheden waar door je niet kunt realiseren wat je wilt.
What do you want; what is the best scenario?
And don’t get in the way.
Door dit inzicht kan ik nu het oorzaak en gevolg denken loslaten.
Terwijl ik het opschrijf, besef ik dat dit de denkwijze van de linkerhersenhelft is; denken in beperkingen.
Wat The Secret duidelijk maakt (en wat ik begrijp), is dat er een andere realiteit is.
Ja, je kunt zeggen de realiteit van de rechterhersenhelft; wiens realiteit meer de vorm van een fractal heeft.
Buddhabrot
Fractals zijn meetkundige figuren die zich in het oneindige blijven herhalen in het groot en in het klein. Als je een fractal uitvergroot dan zie je dat een fractal is opgebouwd uit kleine fractals. Als je daar weer op gaat inzoomen zie je dat die ook weer uit dezelfde meetkundige figuren zijn opgebouwd.
Als je deze fractals samenstelt met een bijzondere wiskundige getallenreeks die we ook wel kennen als de Fibonacci reeks, bekend van de Gulden Snede, dan komen we tot een wonderbaarlijke gelijkenis met structuren die we ook tegenkomen in de natuur.
Hier ontbreekt het oorzaak-gevolg principe; tijd bestaat er niet ( bestaat alles in 1 moment?)
Hier scheppen we en zijn we scheppers.
Zoals de komediant/muzikant in het fragment zegt: And don’t get in the way!
Het kan heel goed zijn, dat dit betekent: ‘Laat de linkerhersenhelft zich er niet mee bemoeien.’
Gisterenavond ook nog een systeem voor mijn belasting aangifte gemaakt.
Al jarenlang ben ik het type van ‘een doos vol bonnen..’Oftewel; nogal ongestructureerd.
Met gevolg dat ik tegen de tijd van 1 april ( als de btw-aangifte gedaan moet worden) ik wel twee dagen loop te rekenen en op te tellen.
Ik ben van heel goede wil.
Nu heb ik sinds vorig jaar een kantoor dat gespecialiseerd is in kunstenaars.
Ik kreeg een map met vele bladen. Als ik een rekening kreeg, moest ik het achter een vel doen, had ik hem betaald weer achter een ander vel en als het afgeschreven was weer naar een ander plek.
Mijn hersenen zijn niet in staat dit te volbrengen.
Gelukkig sprak ik vorige week een aantal leerlingen van mij en ik vertelde zo van de wanhoop elk jaar wat betreft de doos met bonnen.
Zei een van hen: ik heb een geweldige boekhouder. Die zegt tegen mij: ‘ Wat heb je nodig?‘en past daarop zijn methode aan.
Ik wilde dit varkentje wassen en daarom vroeg ik mijzelf gisterenavond af ( Immers er is een nieuw jaar en dus nieuwe kansen!) ‘Wat heb ik nodig?”
Nu heb ik een heel eenvoudig systeem waar bij de mappen op mijn computer met kapitalen de namen van een KLEUR hebben.
Zo draagt de map van de workshop Leer Tekenen de naam ROOD-internetbankieren 2018.
En bijvoorbeeld de naam van de map voor mijn inkomsten van de PMU Academie: BLAUW- internetbankieren 2018
Enzovoort.
Op een lijstje heb ik staan waar elke kleur voor staat.
Ik denk dat het gaat werken en ben trots op mijn vinding.
Wat is het grappig dat mijn geest blijkbaar wel raad weet met KLEUREN en niet met NAMEN ( en volgordes).
Op naar het werk; volhouden en aan het werk.
Morgen dan toch echt de laatste fase ( neem ik aan); ik kan het werk niet ver-haasten, omdat me dat beter of fijner lijkt.
Een schilderij lijkt een eigen tempo te hebben.
Ondertussen nog een keer naar Winterreise van Schubert geluisterd. Een kunstenaar met prachtige stem; Ian Bostidge.