Ik ben heel erg gecharmeerd van een persoonlijkheid als Kitty Courbois. Haar eigengereidheid. Haar kracht om een heel oeuvre neer te zetten. Ik moet nog wennen aan dit elke dag een portret tekenen. Jaren geleden kreeg ik van een dankbare cursist een doosje met aquarelstiften. Ik dacht dat ik nooit iets met aquarel had. Door Siegfried Woldhek heb ik ontdekt, dat aquarel mij een enorme vrijheid in bewegen geeft. Dat het juist heel erg bij mij lijkt te passen. Als ik bezig ben met dit portret slaat de vermoeidheid toe en vanuit een niet precies meer weten wat ik doe, ontstaat het mooie, krachtige kleurenspel. Soms moet je heel moe zijn om los te komen van allerlei bedenksels. Zoals deze keer.
