Wil gaan experimenteren met pen en aquarel.
Neem voor het begin, dat ik eerst het portret teken en daarna nog een keer met pen.
Daarna aquarel toevoegen.
Ja, er gaat iets van het spontane af als ik eerst teken en daarna nog een keer met pen erover heen.
Kijken of het bevalt.
Er zijn niet zoveel geschikte en leuke foto’s van Paul de Leeuw.
Een van de redenen dat ik dit project doe, is omdat ik meer greep wil krijgen op de vlakken in een gezicht. Ik verdwaal er vaak nog in.
Als ik ga tekenen, heb ik dit voorbeeld naast me liggen. In de hoop, dat van lieverlee de structuur van een kop ( de vlakken) meer en meer eigen wordt
* Te laat begonnen ( 21.00) ; ik dacht het zal wel gaan.
Nee, dus.
Het is wel interessant; ik was te moe. Wat is dan het verschil?
Ik raak de lijnen ‘kwijt.’ De verbinding ermee. Het is net zoals bijvoorbeeld als met een gesprek. Als je moe bent, kun je het begin wel volgen, maar op een gegeven moment raak je de draad kwijt.
Zo was het ook vanavond.
En er is dan spijt. Want ik zie de schoonheid wel, maar kan er als het ware niet bij.
Het is een (leer)proces; toch niet te laat beginnen met het werk. ha.
Ga het morgen opnieuw proberen.
Het is een interessante kop om te tekenen.
Dat brede en de uitgesproken mond met het karakter van een lach.