Behalve dat ik de hele dag lesgeef en al heel vroeg ben opgestaan, zijn er ook nog zakelijke perikelen. Iemand is bezig een website voor mij te maken en vraagt opeens bakken met geld voor van alles. Zakenvrouw zijn is een apart beroep. Ik belde er gisteren met mijn zoon Bram over. Hij zei iets wat heel waar is: “Als je je kop boven het maaiveld uitsteekt, gebeuren dit soort dingen.’
Dat is waar.
Al met al is het al bijna elf uur voordat ik begin met tekenen.
Ik heb Mohammed Aki gekozen, omdat ik dit een bijzondere persoonlijkheid vind. Op Netflex laatst nog een documentaire over hem gezien.
Het is een mooi onderwerp om van uit het zwart te gaan werken; alleen ligt dit mij niet zo.
Ik vermoed dat in deze lesdagen ik kleine stukjes zal kunnen tekenen.
Gewoon maar even beginnen en zien hoever ik kom.
Het zijn weer schuine lijnen om te beginnen. Ik zet ze eerst neer zodat ik in ieder geval letterlijk in de goede richting begin.
Dat is dan wel weer het lastige van weinig tijd; ik moet tevreden zijn met wat ik heb. Goed voor mijn perfectionistische kant; er is geen tijd meer en dit is wat er is.