Er zit een gevoeligheid in dit portret wat ik graag erin wil hebben. De zachtheid van de mond. De ( misschien) triestheid in de ogen.
Het vraagt om een gewassen tekening. Omdat ik er nog bijna geen ervaring mee heb, ben ik een beetje angstig. Gewoon maar doen. Door te doen, leer je !
Ik ga de tekening eerst dun met inkt op zetten. In de schildersgroep afgelopen woensdag had ik geen inkt bij me. Daardoor werd de tekening te waterig.
Als iets niet helemaal lukt, doet dat gewoon pijn. Ik geloof dat iedereen die schept dit heeft. Tenminste als ik zo om mij heen kijk en luister. Wellicht dat daar ook het altijd maar streven naar het ‘meesterwerk’ uit voortkomt. Mensen streven er immers naar pijn te vermijden.
De trekken zitten er wel in, maar Piaf kijkt net iets meer omhoog. Hierdoor veranderen de verhoudingen en als ik er niet genoeg op let ( of de diverse vormen en vlakken niet goed met elkaar verbind ha) dan teken ik uit gewoonte de verhoudingen van iemand die haar hoofd recht houdt.
Opnieuw hiervan geleerd, dat ik bij een gekanteld portret niet alleen de richting van de lijnen ( de schuinte ervan) aangeef, maar ook al in het begin heel duidelijk de afstanden.
www.leertekenen.nl ( Iedereen kan leren tekenen; methode Betty Edwards)
P.S. Waar lag het gisteren nu aan? Vooral aan het feit dat het oor te dichtbij stond en daardoor ook de haarpartij te klein was. Ook zat de mondhoek links lager dan ik had getekend.