Het is natuurlijk een teleurstelling als een portret ‘niet lukt.’ Vroeger kon ik daar veel minder goed mee omgaan. Misschien is het ook wel het dagelijks tekenen van een portret wat het makkelijker maakt.
In plaats van er helemaal depri van te zijn, haal ik nu min of meer mijn schouders op. Of toch niet?
Ik droomde er wel over.
Hoe dan ook; na een ‘ongeluk‘ is het het beste meteen weer achter het stuur te gaan zitten.
Vandaar dat ik vandaag meteen begin met het portret van Ali B.
Einstein zal ik op een later moment nog een keer doen. Omdat de ogen niet goed staan, heeft het niet zoveel zin dit portret af te maken. Het is bij voorbaat een verloren zaak.
Kom er nog wel een keer op terug. ( Net zoals op het portret van Maxima en Ophra Winfrey).
Mijn jongste zoon Vincent heeft mij gewezen op de kwaliteiten van de rapper/ entertainer Ali B.
In zijn grote hart passen alle mensen ongeacht kleur of ras. Zo is hij met zijn gevoelige en gulle lach een bruggenbouwer.
En, zo ontdek ik tijdens het zoeken naar een geschikt portret; een heel knappe gast.
Ik zou een keer met ander materiaal kunnen gaan werken, maar ik ben nog niet uitgekeken op het aquarel. Ga er nog even mee door.
Is het niet altijd zo; drie stappen vooruit, twee achteruit?
Als ik kijk of bovenstaande uitdrukking juist is, kom ik wel bij een mooi stukje uit en een prachtige uitspraak:
Niemand danst mijzelf zo goed als ik Ik weet niet of ik nu de dans dans, of dat de dans mij danst.
Thea Spanjer
Dit is prachtig verwoord en ik wou het er ook net over hebben; dat ik in mijn werk niet meer ( en ook niet minder) kan zijn dan mijzelf.
Ik kan het werk van anderen bewonderen; ik kan het niet maken. (Wel van leren, net zoals ik van mijn schildersvriend Ton leer.)
Ik kan alleen mijzelf zijn en mijzelf ontwikkelen. Meer valt er niet te doen.
Daarom is de echte Kunst naar alle waarschijnlijkheid een Levenskunst. Het schuurt tegen eenzelfde ontwikkeling aan als je bijvoorbeeld met voortschrijdende meditatie oefening hebt.
Alle ballast moet overboord en kom je meer en meer tot de kern van het bestaan.
Ik heb het gevoel dat ik in de ‘stap achteruit‘ zit, maar je kunt niets overslaan. Alles hoort erbij.
Elke stap op de weg; ook als het een stap achteruit is.
Wat natuurlijk interessant is; Ali B heeft van dat donker krullend haar. Bij Oprah kreeg ik het niet helemaal zoals ik wilde. Daarom nu op zoek naar leraren ( op Youtube)
Je kunt natuurlijk ( nee toch?) niet elk krulletje tekenen?!
En dan uiteindelijk moet ik het toch op mijn eigen manier doen. Ik neem er iets van mee en de rest ga ik zelf uitvogelen.
In eerste instantie wilde ik vandaag de hele tekening ( inclusief aquarel) vandaag doen, maar ik vind de tekening an sich iets hebben. Het heeft iets non-achtigs en dat klopt volgens mij wel met de persoon van Ali B. In zijn hele optreden ligt vaak een diepe wijsheid en als je het zo kunt zeggen ‘wereldse religiositeit.’ Met dat laatste bedoel ik een begrijpen waar het in het leven om gaat.
De omhulling van het donkere kapsel is in de tekening nog onbestemd en kan zo dit mooie gezicht omhullen.
Als ik ga schilderen is het onbestemde hiervan waarschijnlijk weg. Wat ook goed is, maar voor vandaag hou ik het daarom zo.
Ga daarvan in plaats mijn cd met ‘leren aquarelleren’ bekijken en de tuin de aandacht geven die zij verdient.