Ik ontdek hoe dit project van 365-dagen-een-portret niet alleen tot gevolg heeft dat mijn vaardigheid in het tekenen toeneemt; het is bovenal een psychologisch proces en ontwikkeling.
Toen ik klaar was met het portret van de Afrikaanse vrouw met oorbel ( dag 262) was ik compleet chagerijnig en depri. Ik vond het maar niks!
Ik vond dat ik de kleur in het gezicht niet goed had weten te treffen; te grauw.
Ik kan dan helemaal in de min raken; dat het nooit wat met mij wordt etcetera.
Het is dan alsof er iets grauws over mij komt, en waar ik dan echt moeite voor moet doen om ook dit dan maar gewoon weer te laten zijn. Want alles gaat voorbij; ook zo’n stemming.
Het grappige is dan dat er op Facebook juist heel positief wordt gereageerd op het portret.
En als ik er dan een drietal dagen later nog eens naar kijk, dan kan ik ook wel zien waarom de bezoekers van mijn pagina het mooi vinden.
Wat leer ik daar dan van?
Sowieso; altijd doorgaan. Dus, doorzetten.
Ik leer ook mij minder te hechten aan die gevoelens van ‘niet goed genoeg.’
Er ruimte in open te laten; want kijk, nu naar drie dagen en veel positieve reacties van anderen, kan ik er zelf ook positiever naar kijken.
Heb eigenlijk twee dagen rust gehad.
Wat wel fijn is geweest. Vandaag weer aan de bak.
Het portret van vandaag is heel erg donker; dat wordt interessant om te schilderen.
Voor ik begin eerst weer even iets van studie over het onderwerp.
Wat is dat toch mooi; door de rode doek zoveel tinten in het gezicht. Elke keer weer ontdek ik hoe het tekenen mij introduceert in het gezicht; al tekenend zie ik de kleuren. de gebieden. Ik hou ervan.
Ik heb wel van mijn voorgaande vergissingen geleerd; kijk nu altijd of de afstand tussen de ogen juist is en ook hoe breed de ogen ten opzichte van elkaar zijn. Het zijn domme fouten, die een heel portret kunnen verknoeien en het enige dat nodig is om er even aan te denken en te checken.
Ik heb echt klassiek muziek nodig als ik mij werp op zo’n portret. En het radio 4 heeft ook iets gezelligs; iemand die zo nu en dan wat zegt.
Merkte afgelopen vrijdag bij het live tekening, dat de instructies van de cartoon-tekenaar erg helpen.
De paarse vorm helpt ook om de lengte van de neus goed in te schatten.
Dit is wel een mooie aquarel vindt ik . Om van te leren.
