Vandaag getekend in Laren. Al vanaf het begin weet ik dat ik er niet ín zit.’ Misschien te laat naar bed gegaan? In ieder geval; het is heel apart om al meteen te merken dat het vandaag niet gaat lukken.
Het enige wat ik dan kan doen, is gewoon blijven door proberen. Soms zit er dan een ‘gaatje’ in het universum en plots is er dan toch een aantrekkelijke tekening. Maar meestal niet.
Het doet mij denken aan de tijd dat ik nog met mijn tekenlessen het land in ging. Vaak moest ik dan ergens een geschikte ruimte zien te vinden en ik begon meestal gewoon met bellen. Elke keer kreeg ik dan ‘nee.’ Uit die tijd heb ik geleerd, dat je gewoon door moet gaan. Want elke laatste ‘nee’ kan de opmars zijn voor een komende ja.
Mijn idee is, dat ik niet zo heel veel meer aan de tekening van de jonge Chinese hoef te doen.
Vanochtend sprak ik er met o.a. Ton over en hij en een mede-tekenares maakten mij erop attent dat bij het Aziatische ras de huidplooien bij de ogen anders zijn dan bij het blanke ras.
Chinezen, Japanners en andere Mongoolse volken hebben een huidplooi die het ooglid en de ooghoeken bij de neus deels bedekt. De plooi, die de ogen een scheef aanzien geeft, is een vetlaagje, vermoedelijk uit de tijd waarin de voorouders van Mongoolse volken in ijskoude poolstreken woonden. Het vet isoleerde en beschermde tegen de kou. Ook maakt de plooi de ogen smaller, waardoor ze niet verblind raken door het weerschijnsel van sneeuw en ijs. Deze zogeheten epicanthusplooi loopt van de neus tot de buitenste ooghoeken. Kinderen uit Europa en Afrika bijvoorbeeld hebben de plooi ook, voordat de neuswortel naar voren komt. Als de neus groeit, rekt de plooi uit en verdwijnt. Aziaten hebben echter een platte neuswortel en behouden de plooi daardoor.
Ik vind het altijd prettig om even met wat studie te beginnen; het geeft een soort rust en concentratie en ik leer altijd iets nieuws!
De ogen staan verder uit elkaar.
Op een gegeven moment is het ‘op’ en moet je je erbij neerleggen, dat dit het beste is wat je op dit moment hebt.
Het ‘leermoment’ van dit portret is, dat ik meer secuur moet zijn met de tekening. De mond was aan de linkerzijde wat te breed en dan als de energie bijna op is, is het moeilijk dit nog aan te passen en/of veranderen. Dus; een soort dubbel check voordat ik ga schilderen.