Vanavond voor het eerst na een zomerstop weer naar de portretschildersgroep in Laren.
Marie was model.
Omdat ik de hele dag druk ben geweest met opruimen ( hierover zo dadelijk meer) was er nog geen tekening voor dit 365-dagen-een-portret project. Dan hoop ik altijd maar dat er een ‘goed genoeg’ tekening komt. Maar, zeker weten doe ik het natuurlijk niet.
Anders is het om 22.00 naar huis en nog gaan tekenen.
Maria was wat nerveus of wat was het? Onrust? In ieder geval; ze zong de hele tijd met de muziek mee. Wat natuurlijk niet echt handig is in een portretschildersgroep.
Eerst was er irritatie; hé, zit nu eens even stil.
Er is geen optie van ophouden, dan toch door gaan.
En dan komt de uitdaging. Oké , dit ben jij. Jij moet blijkbaar de hele tijd bewegen en ergens aan meedoen. Dat ben jij. Kan ik dit ‘jij‘ dan ergens ( in de tekening)treffen.
Maria vond het zelf een goede tekening. ( Zonder dat ze wist, dat ik deze gemaakt had.)
Laten we het daar dan maar op houden.
Morgen over het opruimen; het is al laat.