Ging even uitrusten en ben ik slaap gevallen. In mijn achterhoofd wel steeds; ‘Ik moet nog een portret plaatsen.’
Het is bijna middernacht als ik echt wakker wordt.
Na alle verbouwingen van de afgelopen 2 maanden zijn ze in het huis naast het mijne een nieuwe algehele renovatie begonnen. Om 7.00 staan de werkmannen al weer op straat te lachen en te praten. De hele dag is het hameren en boren. Ik loop met oordopjes in. Ben vanochtend naar de opzichter gestapt met de vraag waarom ik als buur niet van te voren ben ingelicht over deze werkzaamheden. De muren zijn heel dun en als er zoals nu wordt geboord en gehamerd, dan lijkt het net alsof het in mijn eigen huis gebeurd. Toen ik bij de werklui na ging vragen wat ze aan het doen waren, kreeg ik o.a. als antwoord, dat dit minimaal wel drie weken zou duren.
Het is toch vreemd, dat een bedrijf meent je wekenlang in lawaai te kunnen laten zitten, zonder dat daar enig overleg is geweest. De opzichter was het met mij eens; hij ging kijken of hij meer mensen op de klus zou kunnen zetten zodat deze eerder klaar zou zijn. Hij dacht: het zou wel zes weken kunnen duren anders.
Vandaag daarom een portret dat ik gisteren bij Tronie heb gemaakt. Omdat er geen model was, poseerde één van de andere deelnemers.
Het was een lastige stand waarin Marion voor mij zat; zo tegen en profiel aan, maar net niet helemaal. Vooral de mond leverde problemen op; ik kon het ook niet goed zien. Uiteindelijk lukte het aardig.
Morgen het portret van Xi Linping afmaken.