Wordt het wel wat met dit portret; het ziet er nu nog zo beangstigend rommelig ui. Gewoon maar verder gaan en ‘we zien wel’ houding aannemen.
En muziek.
De kleine plukjes haar rechts; toch moet ik ze goed tekenen van te voren – wat me moeite kost; raak snel de draad kwijt. Alhoewel het gaat steeds beter- anders raak ik tijdens het schilderen de lichte vlakjes kwijt.
Blijkt maar een klein stukje verder vandaag; ik neem het eenvoudig zoals het komt.
De donkere huid heeft van zichzelf niet zoveel kleur, merkte onlangs een schilder op, maar weerkaatst alle kleuren die zich in de buurt bevinden. Dat zie je ook aan dit portret: alle nuance van groen tot blauw en van geel tot rood zitten erin. Een uitdaging om te schilderen en heel interessant.